การศึกษาการให้ยาเคมีบำบัดด็อคโซรูบิซินและด็อคซิทาเซลแบบให้แยก ลดภาวะแทรกซ้อนทางโลหิตวิทยา ภาวะไข้เม็ดเลือดขาวต่ำ เปรียบเทียบกับการใช้ยาเคมีบำบัดด็อกโซรูบิซินทาเซลแบบให้พร้อมกัน (AT) ในการรักษา โรคมะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายเป็นตัวแรก โดยศึกษาไปข้างหน้าแบบสุ่ม

กลุ่มผู้ป่วยในการศึกษา: ผู้ป่วยมะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายที่ถูกวินิจฉัยเป็นครั้งแรก จำนวน 24 ราย ที่ได้ลงทะเบียนตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ.2548 ถึงเดือนธันวาคม พ.ศ.2549  วัตถุและวิธีการศึกษาผู้ป่วยในกลุ่มศึกษา จำนวน 12 ราย ถูกคัดเลือกแบบสุ่ม ได้รับเคมีบำบัดด็อคโซรูบิซิน 75 มิลลิกรัมต่อตารางเมตร ทุก 21 วัน จำนวน 3 รอบการรักษา (AšT) และผู้ป่วยในกลุ่มศึกษา จำนวน 12 ราย ที่เหลือถูกคัดเลือกแบบกลุ่มได้รับยาเคมีบำบัดด็อคโซรูบิซิน 50 มิลลิกรัมต่อตารางเมตร และยาเคมีบำบัดด็อกซีทาเซล 75 มิลลิกรัมต่อตารางเมตร ให้พร้อมกัน ทุก 21 วัน จำนวน 6 รอบ การรักษา (AT)

ตัวชี้วัดผลการศึกษา: อัตราการเกิดภาวะไข้เม็ดเลือดขาวต่ำ อัตราการตอบสนองโดยรวม ระยะเวลาการตอบสนองระยะเวลาโรคกลับเป็นซ้ำ และระยะเวลาการอยู่รอดโดยรวม

ผลการศึกษา: ภาวะไข้เม็ดเลือดขาวต่ำ พบร้อยละ 8.33 ในกลุ่ม (AšT) เทียบกับกลุ่ม (AT) พบร้อยละ 58.33 ภาวะถ่ายเหลว ภาวะไข้และภาวะกล้ามเนื้ออ่อนแรง พบบ่อยในกลุ่ม (AT) อัตราการตอบสนองโดยรวมพบว่าร้อยละ 66.66 ในกลุ่ม (AšT) และร้อยละ 50 ในกลุ่ม (AT) ระยะเวลาการตอบสนองพบ 8.4 เดือนในกลุ่ม (AšT) และ 8.33 เดือนในกลุ่ม (AT) ระยะเวลาโรคกลับเป็นซ้ำพบ 10 เดือนกลุ่ม (AšT) และ 9.58 เดือนในกลุ่ม (AT); ระยะเวลาการอยู่รอดโดยรวมพบ 21 เดือนในกลุ่ม (AšT) และ 20.6 เดือน(AT); โดยทั้ง 2 กลุ่มการศึกษาไม่พบความแตกต่าง

สรุปผลการศึกษา: กลุ่มการศึกษา (AšT) ลดภาวะไข้เม็ดเลือดขาวต่ำอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่ม (AT) ผู้ป่วยมะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจาย กลุ่มการศึกษา (AšT) มีประสิทธิภาพต่อต้านภาวะมะเร็งได้ดี โดยถือเป็นทางเลือกในการรักษาผู้ป่วยมะเร็งเต้านมระยะแพร่กระจายเป็นอย่างดี