หลักการและวัตถุประสงค์: เบาหวานเป็นโรคเรื้อรังที่เป็นปัญหาทางสาธารณสุขของประเทศไทย ทำให้สุขภาพเสื่อมโทรมภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญของเบาหวานและพบบ่อยคือ ภาวะเบาหวานขึ้นจอตา ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้ป่วยเบาหวานสูญเสียการมองเห็นและบอดในที่สุดหากไม่ได้รับการรักษา มีผลกระทบต่อคุณภาพชีวิต การศึกษาครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาคุณภาพชีวิต (ด้านการมองเห็น) ของผู้ป่วยเบาหวานขึ้นจอตาภายหลังการยิงแสงเลเซอร์และหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านข้อมูลส่วนบุคคล ที่มารับบริการที่ห้องตรวจจักษุโรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่นระหว่างเดือนตุลาคม 2553 - ตุลาคม 2554

วิธีการศึกษา: เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างตามคุณสมบัติที่กำหนดไว้ จำนวน 50 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาได้แก่ แบบสัมภาษณ์ข้อมูลส่วนบุคคล แบบสัมภาษณ์คุณภาพชีวิต หาความเชื่อมั่นโดยวิธีหาค่าสัมประสิทธ์ แอลฟ่าของครอนบาค ได้ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.95 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเปรียบเทียบคุณภาพชีวิตระยะก่อนและหลังยิงแสงเลเซอร์ 12 สัปดาห์ โดยใช้สถิติทดสอบที (pair T test) และหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยด้านข้อมูลส่วนบุคคล กับคะแนนคุณภาพชีวิต โดยใช้สถิติทดสอบที (independent T test) และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบจำแนกทางเดียว (One-Way ANOVA)

ผลการศึกษา: พบว่ากลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่ มีคุณภาพชีวิตโดยรวมในระดับปานกลางค่าเฉลี่ยของคะแนนคุณภาพชีวิต ด้านการมองเห็นระยะไกล ระยะใกล้ ด้านอารมณ์และจิตใจ ด้านการทำหน้าที่ และบทบาททางสังคม ระยะหลังการยิงแสงเลเซอร์ 12 สัปดาห์ มีค่าสูงกว่าระยะก่อนยิงแสงเลเซอร์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ 0.05 ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิต คือ ปัจจัยสุขภาพเกี่ยวกับการใช้สายตาภายหลังยิงแสงเลเซอร์ 12 สัปดาห์ และปัจจัยด้านสังคม และเศรษฐกิจ เกี่ยวกับ รายได้ต่อเดือน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

สรุป: กลุ่มตัวอย่างมีคุณภาพชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง หลังการยิงแสงเลเซอร์ทำให้การมองเห็นระยะไกล ระยะใกล้ อารมณ์และจิตใจ การทำหน้าที่และบทบาททางสังคมดีกว่าระยะก่อนยิงแสงเลเซอร์