การพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ติดเชื้อเอชไอวี ผู้ป่วยเอดส์เป็นงานที่สำคัญและท้าทายยิ่ง ผู้ให้บริการต้องให้ความสำคัญต่อการทำงานแบบเป็นเครือข่ายเพื่อมุ่งสู่ความสำเร็จที่ยั่งยืน การวิจัยเชิงปฏิบัติการครั้งนี้มุ่งศึกษาคุณภาพชีวิต ปัญหา อุปสรรคชีวิต และพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์โดยการมีส่วนร่วมของกลุ่ม กลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์จำนวน 50 คน และผู้ให้บริการ 4 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบประเมินคุณภาพชีวิตผู้ติดเชื้อเอชไอวีและผู้ป่วยเอดส์ และการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติ Wilcoxon Signed Ranks Test และการวิเคราะห์เนื้อหา การศึกษาสถานการณ์ก่อนดำเนินการพัฒนา พบว่า ผู้ติดเชื้อเอชไอวีผู้ป่วยเอดส์ประเมินคุณภาพชีวิตตนเองทางด้านจิตใจอยู่ในระดับดี ส่วนด้านร่างกาย ด้านสัมพันธภาพทางสังคม และด้านสิ่งแวดล้อม อยู่ระดับปานกลางโดยระบุว่าภาวะเจ็บป่วย การยอมรับของชุมชน และรายได้เป็นอุปสรรคสำคัญในการดำเนินชีวิต ในระยะพัฒนาได้ร่วมกันดำเนินการจัดตั้งกลุ่ม ฝึกทักษะความเข้าใจ ตระหนักรู้และยอมรับตนเอง ส่งเสริมทักษะการดูแลตนเอง และ

ต่อมามีการเตรียมชุมชน เน้นสร้างเครือข่าย เพื่อนช่วยเพื่อน และสร้างอาชีพ หลังการพัฒนาพบว่าคุณภาพชีวิตของกลุ่มเป้าหมายดีขึ้น คะแนนคุณภาพชีวิตด้านสัมพันธภาพทางสังคม และด้านสิ่งแวดล้อมสูงขึ้นกว่าระยะก่อนพัฒนาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05