การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินต้นทุน-ประสิทธิผลของรักษาด้วยยา ACE inhibitors สำหรับโรคไตในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 โดยการหาข้อมูลจากเอกสารที่เกี่ยวข้องระหว่างปี พ.ศ.2531-2543 และใช้ semi-Markov models ในการหาต้นทุนทางตรงทางการแพทย์ตลอดชีพ (lifetime direct medical cost)  และจำนวนปีที่มีชีวิตที่ปรับด้วยคุณภาพชีวิต (OALYs) ของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ได้รับการวินิจฉัยโรคตั้งแต่อายุ 45 ปีขึ้นไป มีการเปรียบเทียบทางเลือก 4 ทางเลือกคือ (1) การรักษาแบบดั้งเดิม-ไม่มีการใช้ยา ACE inhibitors (2) การใช้ยาในระยะ normoalbuminuria (3) การตรวจคัดและใช้ยาในระยะ microalbuminuria และ(4) การตรวจคัดและใช้ยาในระยะ macroalbuminuria ข้อมูลความน่าจะเป็นของการดำเนินไปของโรคส่วนใหญ่ได้มาจากการศึกษาของ Ravid และคณะ สำหรับข้อมูลทางด้านต้นทุนจะเป็นข้อมูลจากการศึกษาในประเทศไทย ประกอบด้วย ราคายา ต้นทุนการฟอกเลือด (hemodialysis) รวมทั้งต้นทุนการรักษากล้ามเนื้อหัวใจตาย (myocardial infarction) การวิเคราะห์หลักจะเป็นการวิเคราะห์แบบอัตราส่วนต้นทุน-ประสิทธิผลที่เพิ่มขึ้น (Incremental cost-effectiveness ratio) จากการศึกษาพบว่า ทางเลือกที่มีการใช้ยาในระยะ normoalbuminuria มีต้นทุนสูงสุดและให้ประสิทธิผลที่ต่ำสุด ขณะที่การตรวจคัดและใช้ยาในระยะ microalbunimuria เมื่อเปรียบเทียบกับการตรวจคัดและใช้ยาในระยะ macroalbuminuria จะให้ต้นทุนที่สูงกว่า (37,200 บาท กับ 25,320 บาท) แต่ก็ให้ประสิทธิผลคือ QALYs ที่มากกว่าเช่นกัน (12.28 กับ 12.20 QALYs) และเมื่อคำนวณวิเคราะห์ในรูปของอัตราส่วนต้นทุน-ประสิทธิผลที่เพิ่มขึ้น จะมีค่าเท่ากับ 148,500 บาทต่อการเพิ่มขึ้น 1 QALY จากการวิเคราะห์ความอ่อนไหวแบบตัวแปรเดียวพบว่า ผลการศึกษานี้มีความอ่อนไหวต่อการเปลี่ยนแปลงของตัวแปรคือ การลดความเสี่ยง (risk reduction) ของการดำเนินของโรคจากระยะ microalbuminuria ไประยะ macroalbuminuria อัตราการหยุดใช้ยาต่อปี positive predictive value ของการตรวจคัด microalbuminuria ค่ายา ACE inhibitors ต่อปี และอรรถประโยชน์ (utility) ของการใช้ยา ACE inhibitors

Journal of Pharmaceutical Sciences ปี 2544, 51-63 ปีที่: 25 ฉบับที่ 1 หน้า 51-63

cost-effectiveness, ต้นทุน-ประสิทธิผล, ACE inhibitors, Type 2 diabetes, เบาหวานชนิดที่ 2