วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความเชื่อถือได้ของการตรวจคลื่นเสียงความถี่สูงทางช่องคลอดเพื่อวินิจฉัยภาวะแท้งไม่ครบภายหลังการแท้งเองในไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์รูปแบบการวิจัย: การทดสอบเพื่อการวินิจฉัยโรคกลุ่มตัวอย่าง: ผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลตากสิน กรุงเทพมหานคร ที่ได้รับการวินิจฉัยเบื้องต้นว่าแท้งบุตรเองในไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ แลได้รับการตรวจคลื่นเสียงความถี่สูงทางช่องคลอด ตั้งแต่เดือนสิงหาคม พ.ศ.2548 ถึงเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2549 จำนวน 64 รายวิธีดำเนินการวิจัย: ผู้ป่วยทุกรายที่ได้รับการวินิจฉัยเบื้องต้นว่าแท้งบุตรในไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ ได้รับการตรวจคลื่นเสียงความถี่สูงทางช่องคลอด ในกรณีที่ผลการตรวจคลื่นเสียงความถี่สูงบ่งบอกว่ามีภาวะแท้งไม่ครบ ผู้ป่วยจะได้รับการรักษาด้วยการขูดมดลูกและเปรียบเทียบกับผลการตรวจชิ้นเนื้อทางพยาธิวิทยา ส่วนผู้ป่วยที่แท้งครบจากการตรวจด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงจะได้รับการทดสอบการตั้งครรภ์จากการตรวจปัสสาวะ เพื่อยืนยันการวินิจฉัยต่อไปตัววัดที่สำคัญ:  ความหนาของเยื่อบุโพรงมดลูก ผลตรวจทางพยาธิวิทยา ผลการตรวจปัสสาวะ และผลการทดสอบการตรวจวินิจฉัยด้วยคลื่นเสียงความถี่สูงทางช่องคลอดผลการวิจัย: เมื่อนำเกณฑ์ที่มีการศึกษามาก่อนสำหรับการตรวจคลื่นเสียงความถี่สูงทางช่องคลอด ในการวินิจฉัยภาวะแท้งไม่ครบและแท้งครบ พบว่ามีค่าความไวเท่ากับร้อยละ 100 แต่มีค่าความจำเพาะเท่ากับร้อยละ 23.5 (95% CI เท่ากับ 13.1-33.9) ค่า positive predictive value เท่ากับร้อยละ 53.6 (95% CI เท่ากับ 41.3-65.8) และค่า negative predictive value เท่ากับร้อยละ 100 แต่เมื่อศึกษาเฉพาะความหนาของเยื่อบุโพรงมดลูก จะพบว่าค่าเฉลี่ยของความหนาของเยื่อบุโพรงมดลูกในผู้ป่วยแท้งครบเท่ากับ 9.43 ± 4.26 ม.ม. และในผู้ป่วยแท้งไม่ครบเท่ากับ 16.16 ± 5.52 ม.ม. ซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.001) สำหรับการนำความหนาของเยื่อบุโพรงมดลูกมาใช้เป็นเกณฑ์ในการวินิจฉัย พบว่าที่ความหนา 12.2 ม.ม. มีค่าความไวเท่ากับร้อยละ 80.0 (95% CI เท่ากับ 70.2-89.8) ค่าความจำเพาะเท่ากับร้อยละ 73.5 (95% CI เท่ากับ 61.784.3) ค่า positive predictive value เท่ากับร้อยละ 72.7 (95%CI เท่ากับ 61.8-83.6) ค่า negative predictive value เท่ากับร้อยละ 80.7 (95%CI เท่ากับ 70.9-90.3)สรุป: ความเชื่อถือได้ของการตรวจคลื่นเสียงความถี่สูงทางช่องคลอดเพื่อวินิจฉัยการแท้ไม่ครบภายหลังการแท้งเองในไตรมาสแรกของการตั้งครรภ์ ขึ้นอยู่กับเกณฑ์การตรวจที่กำหนดขึ้น การใช้ความหนาของเยื่อบุโพรงมดลูกที่ 12.2 ม.ม. มาเป็นเกณฑ์ในการวินิจฉัยจะทำให้มีค่าความไวและความจำเพาะที่สูงขึ้น