การวิจัยครั้งนี้เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการดูแลตนเองกับคุณภาพชีวิตของผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยเอดส์ และศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยพื้นฐานบางประการ ได้แก่ อายุ เพศ สถานภาพสมรส และการศึกษา กับการดูแลตนเองและคุณภาพชีวิต กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยเอดส์ที่อาศัยอยู่ร่วมกับครอบครัว และเข้าร่วมชมรมสายธารใจ จังหวัดพิษณุโลก เลือกแบบเฉพาะเจาะจง  จำนวน 20 ราย เก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์ โดยใช้แบบประเมินการดูแลตนเองของเอเวอร์และคณะ (Ever et al. 1989) และแบบประเมินคุณภาพชีวิตของ สมจิต หนุเจริญกุล ซึ่งดัดแปลงจาก พาดิลลา และแกรนท์ (Padila &Grant. 1985) ซึ่งผู้วิจัยนำมาดัดแปลงใช้ในกลุ่มผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยเอดส์ ทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรที่ศึกษาด้วยค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อันดับของ สเปียร์แมน (Spearman’s Rank) ผลการศึกษาพบว่า ผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยเอดส์มีการดูแลตนเองอยู่ในระดับปานกลาง ( = 93.60, S.D. = 9.04) และมีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับสูง ( = 1272.75, S.D. = 199.14) และจากการทดสอบความสัมพันธ์พบว่า ปัจจัยพื้นฐานบางประการ ได้แก่ อายุ เพศ สถานภาพสมรสและการศึกษา ไม่มีความสัมพันธ์กับการดูแลตนเองและคุณภาพชีวิตของผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยเอดส์ ส่วนการดูแลตนเองมีความสัมพันธ์ทางบวกกับคุณภาพชีวิตของผู้ติดเชื้อและผู้ป่วยเอดส์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r =.57, p <.01)